- Szczegóły
- Opublikowano: 02 sierpień 2009

Szumi jawor szumi ji szumi łosika,
Nigdy nie zaginie gorolsko muzyka.
Gorolsko muzyka ji gorolski grani,
Nigdy nie zaginie w Beskidach śpiewani.
Takom to śpiywke napisoł jedyn chłop z Wisły. W sobote zacon sie Tydziyj Kultury Beskidzkij ji ka jino zajrze, to cytom, ze bez tyn tydziyj, to pełno bydzie gorolskigo granio ji śpiywanio. Nale trza sie spytać, kany tez to buydzie tak pełno. A bydzie to jino we Wiśle, Scyrku, Żywcu, Makowie, Oświyncimiu ji w Jabłonkowie w Cechach. Nale to nie całe wsi bydom grać ji śpiewać, ba jino to bydzie w tych wsiach w jednym miejscu. No ji jak to godać, ze bydzie tego pełno. Bo widzicie, wedle tego jak jo se zbocujym, to to śpiewani w Beskidach już downo zginyło. Łoć ta dobrze ze som zespoły, które ło tym śpiywaniu, graniu ji tajcowaniu pamiyntajom, nale żeby godać ze jes tego pełno, to nie jes prawdom.
Jus nima tego śpiywanio wsyndy ji na kozdym kroku, co to śpiewali łod małego haśnika do starego, na wesoło ji na smutno, na dobre ji na złe.
Kiedy jo se posoł
łowce ji barany,
tok se zawse śpiywoł
Boze moj kochany.
Kanys jes to śpiewani, co to sie niosło łod chałpy do chałpy, z placu do placu, z połrolka na połrolek ji z gronia na groń. To śpiewani, co to sie zacynało łod samiuśkiego rania. Skoro jino ptoski zacynały świergotać, to jus nase mamy ji babki śpiewały godzinki. Jak zaś powyganiali krowy ji zacynali robote w polu, to nojpiyrw nieśmiało, kasik tam z pola doleciało śpiewani pastyrecki, jakby kany dzwonił śrybny dzwoneczek, abo jakby kto pomogoł ćwirlikać skowroneckowi. Po tym coraz głośnij ji śmielij odzywało sie śpiewani po polak ji pasionkak. Śpiywali przy kopaniu ji grabieniu, a nojwiyncyj przy pasiynu. Ji tak jaz do południa, kie w kościele zadzwonili na Anioł Pajski ji mowiło sie pociorek a bydełko zganiało sie do sopow. Po połedniu, to jus śpiewali na całego. Jak jino kto mioł jakom takom nute, to jus sie kwolił, ze łumiy śpiywaj. Ji tak pełno było tego śpiywanio wsyndy. A jak kto niy śpiywoł, to sie go pytali „na cymus niy śpiywos?”, bo jak kto niy śpiywoł, to cosik musiało byś źle. Hej, nima jus tego śpiywanio, jak to łonij bywało. No bo kto dzisiok tak śpiywo jak ty dziywcyncka, co to casym słyzyły jino za jedzyni ji wyspiywowały całom swojom biedy, niedole, cały swój los.
Zeby wyście gory,
wy lasy wiedziały,
to byście nad nasym
losym zapłakały.
Cy dzisiok wyśpiywo kto swoji marzyni ło radości, scynściu ji lepszym zyciu? Abo jak ty chłopoki, parobcy, ło zołniyrce ji wojaczce, ło zbojowaniu, ło dalekik krajak, kany jes lepij ji nima biydy?
Jo se Janosicek,
siwy mój koniczek,
podkowkami rombie
zielony chodnicek.
Nik jus dzisiok niy śpiywo przy robocie w polu ji pasiyniu, bo jus mało kto w polu robi, ponoć to sie niy łopłaco, a paś nima co. A nojwiyncyj to w polu śpiywali przy pasieniu na pasionkak. Pastyrze posali na swojak połrolkak ji pasionkak ji se ta śpiywali jedni na drugik. Tak sie niosło to śpiewani po polak, z gronia na groj, ponad potoki ji łuboce, ponad hyrby, nowiny ji łozki.
Jak zaś przysła robota ze sianami ji zbiyrki, hej to dopiyro było. Dzwoniły ji świstały kosy, siurały grabie, śpiywały dziywki ji kawalery a ji starse baby tes. Łodzywało sie kasik tam klepani kosy, jakby kto kcioł trzymać takty, a łosełki dzwincały na kosak, jakby kto przygrywał tym co śpiywali. Casym jak s tego zbrinku nie wyskocy ku niebu wyskani, głosym ciynkim a mocnym, to jakby kto zagroł na trombce. Na to wyskani łodzywała sie jakby trombita, to na wyskani dziywek łodpowiadali hokaniym kawalery. Jak zaś kosili ji grabili na łonkak ji holak, to tam dopiero było śpiywani. z łonki na łonke, z hole na hole niosło sie śpiewani ji wracało stokrotnym echym. Casym, to jus nie wiedzieć kany kto śpiywoł, kany echo łodbijo głos, a moze kto śpiywo tak samiuśko ji podrzyźnio.
Wesołe gronicki,
wesołe bywały,
pokiel moje nozki,
po nik chodzowały
Jak jus było ku wiecorowi ji po robocie, to poschodziły sie dziywcynta ji chłopoki na jednom łonke, ku jakimu sałasowi ji jak ta ktory mioł jakom harmunije abo skrzypki , hej to dopiero było. Jak była pogoda ji jak jesce grały na swojak skrzypeckak koniki polne, a ji wiaterek lekućko sumioł na wiyrsyckak smyrekow ji jedli, to tak jakby cały świat sie ciesył.
Jak jo se zaśpiywom,
jak jo se zanuce,
to jo tyn gronicek,
łozweselić muse.
A nojwsiyncyj było śpiywanio ło tej nojmilejsej, co to ceko na swojego Jasicka ji ło tym pięknym ji zgrabnym Jasinku, wtory poseł we świat, abo na wojynke ji jina patrzeć kiej przyjedzie na konicku ku swojej Marysi cy tes Hanusi.
Kanyś ty Janicku po świecie wyndrował.
Skim ześ ta Janicku daleko wojował.
A jo tu tak długo na ciebie cekała.
A jo tu za tobom nocami płakała.
Kiej zaś sło ku jesieni ji zimie, kiej za łoknami wiater coroz cynścij jyncoł jak łotympiyniec, a ciynski chmury kciały przyciś wsyćko do ziymi, to wiecorami zbierali sie w jednej chałpie, łopowiadali pogodki ji śpiewali. Casu ta niy mitrynzyli, bo przy tym przyndli wełne abo lyn, pletli na jiglicak, skubali piorka, abo ta co jinnego dłubali. Jus niy spominol ło śpiewaniu przy kaplickak w maju, na weselak kiej to wszyscy śpiywali, abo jak sie zebrało pore chłopokow ji z harmunijom śli bez wieś ji śpiewali. Niy wydzierali sie, ba śpiewali.
Taki to było śpiewani; nale jus go nima ji niy wroci, bo jinne casy. A skoda, hej jak skoda. No ji dobre ze łoć som tacy, ktorzy łorganizujom rozne zespoły, łubiyrajom dzieci w piykne stroje ji łucom jik śpiywać nasom łojcowskom gwarom, ji łoć troche niy dzadzom zabocyć downyk casow. Naje to już niy to, co było drzewij.
Nigdy nie zaginie gorolsko muzyka.
Gorolsko muzyka ji gorolski grani,
Nigdy nie zaginie w Beskidach śpiewani.
Takom to śpiywke napisoł jedyn chłop z Wisły. W sobote zacon sie Tydziyj Kultury Beskidzkij ji ka jino zajrze, to cytom, ze bez tyn tydziyj, to pełno bydzie gorolskigo granio ji śpiywanio. Nale trza sie spytać, kany tez to buydzie tak pełno. A bydzie to jino we Wiśle, Scyrku, Żywcu, Makowie, Oświyncimiu ji w Jabłonkowie w Cechach. Nale to nie całe wsi bydom grać ji śpiewać, ba jino to bydzie w tych wsiach w jednym miejscu. No ji jak to godać, ze bydzie tego pełno. Bo widzicie, wedle tego jak jo se zbocujym, to to śpiewani w Beskidach już downo zginyło. Łoć ta dobrze ze som zespoły, które ło tym śpiywaniu, graniu ji tajcowaniu pamiyntajom, nale żeby godać ze jes tego pełno, to nie jes prawdom.
Jus nima tego śpiywanio wsyndy ji na kozdym kroku, co to śpiewali łod małego haśnika do starego, na wesoło ji na smutno, na dobre ji na złe.
Kiedy jo se posoł
łowce ji barany,
tok se zawse śpiywoł
Boze moj kochany.
Kanys jes to śpiewani, co to sie niosło łod chałpy do chałpy, z placu do placu, z połrolka na połrolek ji z gronia na groń. To śpiewani, co to sie zacynało łod samiuśkiego rania. Skoro jino ptoski zacynały świergotać, to jus nase mamy ji babki śpiewały godzinki. Jak zaś powyganiali krowy ji zacynali robote w polu, to nojpiyrw nieśmiało, kasik tam z pola doleciało śpiewani pastyrecki, jakby kany dzwonił śrybny dzwoneczek, abo jakby kto pomogoł ćwirlikać skowroneckowi. Po tym coraz głośnij ji śmielij odzywało sie śpiewani po polak ji pasionkak. Śpiywali przy kopaniu ji grabieniu, a nojwiyncyj przy pasiynu. Ji tak jaz do południa, kie w kościele zadzwonili na Anioł Pajski ji mowiło sie pociorek a bydełko zganiało sie do sopow. Po połedniu, to jus śpiewali na całego. Jak jino kto mioł jakom takom nute, to jus sie kwolił, ze łumiy śpiywaj. Ji tak pełno było tego śpiywanio wsyndy. A jak kto niy śpiywoł, to sie go pytali „na cymus niy śpiywos?”, bo jak kto niy śpiywoł, to cosik musiało byś źle. Hej, nima jus tego śpiywanio, jak to łonij bywało. No bo kto dzisiok tak śpiywo jak ty dziywcyncka, co to casym słyzyły jino za jedzyni ji wyspiywowały całom swojom biedy, niedole, cały swój los.
Zeby wyście gory,
wy lasy wiedziały,
to byście nad nasym
losym zapłakały.
Cy dzisiok wyśpiywo kto swoji marzyni ło radości, scynściu ji lepszym zyciu? Abo jak ty chłopoki, parobcy, ło zołniyrce ji wojaczce, ło zbojowaniu, ło dalekik krajak, kany jes lepij ji nima biydy?
Jo se Janosicek,
siwy mój koniczek,
podkowkami rombie
zielony chodnicek.
Nik jus dzisiok niy śpiywo przy robocie w polu ji pasiyniu, bo jus mało kto w polu robi, ponoć to sie niy łopłaco, a paś nima co. A nojwiyncyj to w polu śpiywali przy pasieniu na pasionkak. Pastyrze posali na swojak połrolkak ji pasionkak ji se ta śpiywali jedni na drugik. Tak sie niosło to śpiewani po polak, z gronia na groj, ponad potoki ji łuboce, ponad hyrby, nowiny ji łozki.
Jak zaś przysła robota ze sianami ji zbiyrki, hej to dopiyro było. Dzwoniły ji świstały kosy, siurały grabie, śpiywały dziywki ji kawalery a ji starse baby tes. Łodzywało sie kasik tam klepani kosy, jakby kto kcioł trzymać takty, a łosełki dzwincały na kosak, jakby kto przygrywał tym co śpiywali. Casym jak s tego zbrinku nie wyskocy ku niebu wyskani, głosym ciynkim a mocnym, to jakby kto zagroł na trombce. Na to wyskani łodzywała sie jakby trombita, to na wyskani dziywek łodpowiadali hokaniym kawalery. Jak zaś kosili ji grabili na łonkak ji holak, to tam dopiero było śpiywani. z łonki na łonke, z hole na hole niosło sie śpiewani ji wracało stokrotnym echym. Casym, to jus nie wiedzieć kany kto śpiywoł, kany echo łodbijo głos, a moze kto śpiywo tak samiuśko ji podrzyźnio.
Wesołe gronicki,
wesołe bywały,
pokiel moje nozki,
po nik chodzowały
Jak jus było ku wiecorowi ji po robocie, to poschodziły sie dziywcynta ji chłopoki na jednom łonke, ku jakimu sałasowi ji jak ta ktory mioł jakom harmunije abo skrzypki , hej to dopiero było. Jak była pogoda ji jak jesce grały na swojak skrzypeckak koniki polne, a ji wiaterek lekućko sumioł na wiyrsyckak smyrekow ji jedli, to tak jakby cały świat sie ciesył.
Jak jo se zaśpiywom,
jak jo se zanuce,
to jo tyn gronicek,
łozweselić muse.
A nojwsiyncyj było śpiywanio ło tej nojmilejsej, co to ceko na swojego Jasicka ji ło tym pięknym ji zgrabnym Jasinku, wtory poseł we świat, abo na wojynke ji jina patrzeć kiej przyjedzie na konicku ku swojej Marysi cy tes Hanusi.
Kanyś ty Janicku po świecie wyndrował.
Skim ześ ta Janicku daleko wojował.
A jo tu tak długo na ciebie cekała.
A jo tu za tobom nocami płakała.
Kiej zaś sło ku jesieni ji zimie, kiej za łoknami wiater coroz cynścij jyncoł jak łotympiyniec, a ciynski chmury kciały przyciś wsyćko do ziymi, to wiecorami zbierali sie w jednej chałpie, łopowiadali pogodki ji śpiewali. Casu ta niy mitrynzyli, bo przy tym przyndli wełne abo lyn, pletli na jiglicak, skubali piorka, abo ta co jinnego dłubali. Jus niy spominol ło śpiewaniu przy kaplickak w maju, na weselak kiej to wszyscy śpiywali, abo jak sie zebrało pore chłopokow ji z harmunijom śli bez wieś ji śpiewali. Niy wydzierali sie, ba śpiewali.
Taki to było śpiewani; nale jus go nima ji niy wroci, bo jinne casy. A skoda, hej jak skoda. No ji dobre ze łoć som tacy, ktorzy łorganizujom rozne zespoły, łubiyrajom dzieci w piykne stroje ji łucom jik śpiywać nasom łojcowskom gwarom, ji łoć troche niy dzadzom zabocyć downyk casow. Naje to już niy to, co było drzewij.
Dziadek Staś
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.