• Drukuj
• E-mail

Zwycięskie prace z konkursu "Piykno jest nasa Ziymia Żywiecko".


Na tegorocznym rozdaniu nagród V edycji konkursu "Piykno jest nasa Ziymia Żywiecko"  Mariusz "Harnaś" Kąkol z Cięciny miał podwójny powód do radości. Jego prace zajęły: I miejsce (proza) i II miejsce (poezja). W imieniu całego zespołu ciecina.eu serdecznie gratulujemy sukcesów i życzymy dalszej pomyślności w pisaniu pięknych tekstów naszą gwarą. Warte odnotowania również jest, że kolega Brodas, który debiutował w tym konkursie w kategorii proza zajął V miejsce a III miejsce również w prozie zdobyła Agnieszka Czulak z Gimnazjum w Cięcinie.

Poniżej zapraszamy do zapoznania się ze zwycięskimi pracami Harnasia, a na koniec kilka zdjęć z wręczenia nagród, które miało miejsce 27. maja br. w Miejskim Centrum Kultury w Żywcu

---

Świynty Scepon

Nad Beskidym ciemno nocka, pomalućku zapalowała gwiozdki na granatowym niebie .W małej chałpce na Jabranowie chłopcyska sie sykujom . Przece to dziś Świyntego Scepona ! Trza iś po chałpak po kolyndowaj i łogłosij dobrom nowine ze sie nom Jezusek narodził w holi przy łowieckak na sianku!!

Łobrali chłopcy wałaski portki na nogi kopytka i kiyrpce mocnie rzymiyniym łoposane . Na głowe porwali kapelusek abo ta jakom wełnianom copecke ,co ka pod rynkom było . Na siebie jesce wełnianne swetry co babka po pletli bo przece mroz na polu jaze sie skrzyło. Ale kto ta patrzoł ze mrozi jak sie wesoło na dusy robiło na samom myśl ze sie piyknie zakolynduje . Porwoł starsy jesce po drodze heligonke co to nie zawse stroiła ale cosik ta wdy zapiscoł i było weselsi . Rusyli przez śniegi a po drodze juz ugwarzowali ka piyrse pujdom i komu nojpryndzyj poza łokna nowine wesołom łogłosom .

Rusyli piyrw ku Fabisiom do potki bo wiedzieli ze tam bydzie gościna i placki rozne co to potka wdy na świynta na piekli . Śli pomalutku bo śniega nakurzyło walnie . Wreście prześli za dolinke i z daleka widzieli ze sie ta juz u potki w łoknie światełko łyzgo . Dośli pocichućku ku łoknom i zacyni kolyndowaj .

Starsy pociognył na heligonce znajomom nute a młodsy piyknym wysokim głosym zaśpiywoł , a miyndzy casie ino poziyrali do małyk łokiynek co sie ta robi w środku . A w środku mont sie zrobił i juz sie cisnom wsyćka do siyni ,bo przece cekali na tyk kolyndnikow jako na dobryk prorkow. Juz ujek u dźwiyrzy skoblym burto i łotwiyro chłopcom coby ik do chałpy puścij. Dźwiyrze sie łotwarły i razym z gynstom parom z nagrzotej chałpy buchło przyjemne ciepło a ujek do chałpy woło a zadowolony ze to do niego piyrse kolyndnicy przyśli .

Młodsy piyrsy do chałpy wloz ,po witoł wsyćkik Boskim słowym i zacon winsowaj piyknie i tak jak go to babka ucyli tej starodownej winsowacki. Kie juz piyknie zawinsowoł to jesce trzy razy podskocył do gory i trzasnął nogami ło dyliny jaze łostopiony śniyg bryznył z pod kiyrpiec ,a na koniec zawołoł . Tak to Boze dej!! Po całym kolyndowaniu potka zacyni nosić placki , ciostka i co ta kany mieli a chłopcy łod potki w siyni sie juz łodziywali i rzymiyncki przy kiyrpcak wionzali bo sie trza było przece do kolyndnikow dołoncyj .

I tak juz łod potki we śtyrok rusyli dali po somsiadak, a co chałpa to jedyn abo dwok sie śnimi pobiyrali i śli zaś dali i dali . Kie juz ku łostatni chałpie przyśli a była to duzo chałpa co tam nazywali do swoka , to było ik juz kasik ze śternosu .
Śpiywani i muzyke swok juz z daleka swyseli bo ta juz nawet pora skrzypiec przybyła i dwie heligonki to ik z daleka swysno było jak łod chałpy do chałpy idom i drogom śpiwajom . Kie dośli przed swokowe hyza to un juz w dźwiyrzak stoł i do izby ik pytoł . A izba u swoka była duzo i jasno a widno było ze i sie ta baby zezwijały bo Ździorty były po kontak łozstawione .

I tam sie dopiro zacynało to co chłopcy mieli nojbardzi radzi ! Muzyka z pocontku grała kolyndy a chłopcy siedzieli ka kto mog na ławak na progu i u pieca . Muzyke z daleka było swysno to i ta dziywcynta ciekawe co to kany bydzie przychodziły popatrzej a wiadome było ze sie wdy u swoka na kojcu schłodzom i pote sie ta weselom nie rzodko do rania.

I teraz tez tak było. Chłopcy z pocontku nie smiało leko grali ale z casym zacyni sie cosik cyrwiynić i coroz głosni hejkać a swok co kwila ino z jakomsik łobońkom gonił i cosik im ta do lampek nalywoł . I juz za kwilecke kie muzykanci nie pociognom na baciarskom nute a chłopcyska chip!! Łap dziywki co sie ta na kludziły z kond jenond i dawaj tajcowaj a śpasy rozne wycyniaj .
Nawet sie starej swokuli nie udało do kumory skryć bo jom ta juz ktorysik dopatrzoł i łapnył do łobyrtki .

Tak sie to zakojcyło kolyndowani . A u swoka wnet do rana dyliny trzescały a un nikogo nie wyganioł ba sie razym śnimi wieselił i stare casy swoi kawalerki w łocak mu stoły . Tacy byli ludzie, taki były casy kie cłowiek cłowiekowi bratym był a świontecny cas był casym pojednanio i wesołości co grała tym młodym górolom w sercak jak gro holny na gałynziak stuletnik jodeł co jesce ty starodawne casy bocom i przy jego muzyce ło nik śpiywajom, ino sie trza dobrze przyposuchaj coby wyrozumiej.


Stworzył Bog Górola

Siedzioł se roz Pan Bog w chałpie pod przycynom
siedzioł se i dumoł nad ziymskom krainom. 
Patrzoł z nieba na ziym, na pola, na hole
na strzeliste jedle, na smreki, na skole. 

Un to wszystko stworzył i tak sie mu zdało
ze mu tam w tyk gorak cosik brakowało. 
Tak myśloł i dumoł, puscoł dym z cybucha
az tu nogle Janioł septo mu do ucha.

Moj Ponbocku złoty tako moja rada
stworz w ty gory chłopa, hyrnego, nie dziada!
Niek łowiecki pasi, po holak sałasi 
niek piyknom kraine do resty łokrasi!

Stworz takiego cłeka by mioł z łorła duse
przece wiys co myślym, godaj ci nie muse.
Ponbocek pomyśloł nad janioła radom
i pado. Jo cłeka takigo po składom!

Po niedzieli zaroz zabroł sie do tego.
Kozoł  ściąć w Romance jawora starego
i ztego pniocyska twardego jak skała
górolsko postura po trochu powstała.

Jak z tego jaworu cłeka wyciupowoł 
postawił Janioła co by mu pozowoł.
Romboł toporzyskiym, poprawioł dłotami
jaz piyj jaworowy popatrzoł łocami. 

Po łocak zaś reste piyknie po sprawowoł
co klupnył toporym to sie przypatrowoł
cy sie mu rzeźbiyni bogacie udało.
Jak robote skojcył zamiynił kloc w ciało.

Kie juz zrobił a piyknie mu wysło
teraz zaś łozywić do resty go przysło. 
Wzion duse łod łorła, jak mu janioł radził
i w te pierś górolskom razym z sercym wraził.

Wzion holnego wiatru, trosinke, nie wiela
i z janielskim głosym wcis mu do gordziela 
doł piykne łodzianko, kapelus na głowe 
do roncki ustrugoł skrzypce jaworowe. 

Struny do skrzypeckow z janielskiego włosu
zeby pasowała melodia do głosu.
Do roncek zaś porwoł łod niedźwiedzia siły
zeby se na ziymi z robotom radziły.

I tak stanoł przed nim chłop jak jedla śmigły
łocy wesołościom ino sie w nim migły
włozył se skrzypecki lekućko za cuske 
porusoł na głowie cornym kapeluskiem.

I zaroz sie śmiało pyto Pana Boga.
Co mom teraz robić? Kany mi jes droga?
A Ponbocek na to. Droga ci ku ziymi 
tam w piykne Beskidy ka sie tak zieleni!

Tam łod dzisia bydzies w tyk gorak gazdowoł
bydzies łowce posoł ziym swojom miłowoł. 
W górolu sie ino błyskały corne łocy
jak se nie zaśpiwo, jak se nie podskocy.

I juz Pana Boga łobłapio za nogi
Dziynkujym Ci piyknie ty moj Boze drogi!
Ześ mi takom rajskom darowoł kraine!
Bydym Cie wykwoloł w kaździuśkom godzine.

Ponbocka pozegnoł, w rynke pocałowoł
i poseł se w gory. Długo tam gazdowoł. 
Bogu sie ta jego robota widziała
i stworzył mu babe by mu pomogała.

Pote se juz razym gory zasiedlali 
ziym swojom nad zyci uni miłowali!
I chłodź casym ciynzko robić trzeba było
zawse poradzili, nic sie nie krzywdziło
bo cuwoł nad nimi na niebieski holi 
gazda co kocho nad zyci góroli!

---

Fot. Marek Jurasz
{yoogallery src=[/images/stories/arts/2011-zlote-pioro-rozdanie-nagrod/slajdy] }    
Więcej zdjęć z tego wydarzenia autorstwa Marka Jurasza z Grojcowian można znaleźć tutaj

Zobacz także:
Prace Harnasia z IV edycji konkursu